แรมพิศวาส v.1.5 (NC ฉากที่1)
“ผมรักพี่นะฮะพี่เยซอง วันนี้เรามามีความสุขกันที่นี่ดีกว่านะฮะ ในห้องทำงานตื่นเต้นดีออก พี่คิดแบบผมมั้ยฮะ”
มือเล็กที่ลูบแผ่นอกกว้างของร่างสูงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของร่างสูงทีละเม็ด ร่างบางเดินอ้อมมายืนด้านหน้าของร่างสูง
“พี่ไม่รักผมแล้วหรอฮะ”
สายตาหวานทอดมองเยซองอย่างยั่วยวน เรียวอุคจูบลงบนซอกคอของร่างสูง ลูกไล้แผ่นอกกว้างที่บัดนี้ไร้อาภรณ์ปกปิด มือหนาคว้าหมับที่ข้อมือบางก่อนจะดันตัวเรียวอุคออก
“ที่นี่ไม่ได้...เรียวอุค”
มือหนาจับไหล่บางพูดพร้อมกับจ้องดวงตาหยาดเยิ้มด้วยความเสน่หาของร่างบาง
“แต่ผมต้องการพี่นะฮะ พี่ไม่สงสารผมแล้วหรอ”
ร่างบางกลับบดเบียดร่างกายประชิดตัวร่างสูง ตาคมหม่นแสงอย่างเจ็บปวด ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยบอกกับเรียวอุคว่ารักเลยสักครั้ง มีเพียงเรียวอุคฝ่ายเดียวที่บอกรักเขาอยู่ทุกวัน ร่างบางคิดว่าที่เขามีอะไรด้วยนั้นเกิดขึ้นเพราะความสงสาร ถึงตอนนี้เขามั่นใจว่าความรู้สึกของเขานั้นเปลี่ยนไปแล้ว แต่มันจะมีประโยชน์อะไร หากว่าเรียวอุคกำลังจะรักคนอื่น ..
“ทำไมพี่ต้องสงสารนายล่ะเรียวอุค ในเมื่อนาย...” ....กำลังจะไปจากพี่
“อะ...อ๊า พี่เยซอง”
ร่างสูงกดหลังบางให้แนบกับโต๊ะทำงานของเขา มือหนาลูบไล้ติ่งไตสีหวานผ่านเสื้อนักเรียนตัวบาง เรียกเสียงครางหวานจากริมฝีปากเย้ายวน มือหนาจัดการปิดปากของเรียวอุคปิดกลั้นเสียงครางเอาไว้
“วันนี้คนดีของพี่ห้ามร้องเสียงดังรู้มั้ย พี่จะไม่ทำให้นายเจ็บหรอก เรียวอุค”
ร่างสูงจูบขมับบางอย่างอ่อนโยน ใบหน้าคมดูเจ็บปวดกับสิ่งที่เขากระทำ ถ้านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้ครอบครองเรือนร่างนี้ เขาควรจะอ่อนโยนกับเรียวอุคให้มาก ...
มือหนาปลดกางเกงนักเรียนของร่างบาง กระตุกมันให้หลุดลงไปกองกับพื้น มือใหญ่สัมผัสกลีบเนื้อเนียนอย่ารักใคร่
“ฮ้า...พี่เยซอง”
เรียวอุคครางหลงเมื่อมือใหญ่ครอบครองแก่นกายบางพร้อมกับขยับขึ้นลงอย่างชำนาญ ใบหน้าหวานซุกลงบนโต๊ะอย่างเสียวซ่าน นิ้วมือยาวสัมผัสที่ช่องทางคับแคบของร่างบาง เรียวอุคเกร็งรั้งไปทั้งตัวเมื่อร่างสูงปรนเปรอแก่นกายบางจนใกล้จะสุดทางเต็มที
“ฮึก...พี่เยซอง”
เยซองยิ้มที่มุมปากเมื่อรู้ว่าร่างบางจะเสร็จสมอยู่เต็มที ขายาวคุกเข่าลงบนพื้น ทือหนาจับกลีบเนื้องอนให้แยกออกจนช่อทางร้อนปรากฏอยู่เต็มสายตา ขณะที่มือใหญ่ยังขยับปรนเปรอแก่นกายของเรียวอุคไม่หยุด
สะโพกบางเกร็งกระตุก เมื่อลิ้นหนาเปียกร้อนสัมผัสที่ช่องทางด้านหลัง ลิ้นร้อนไล้เลียช่องทางร้อน ดุนดันลิ้นหนาเข้าไปเปิดทางล่วงหน้า สะโพกมนขยับไปตามจังหวะมือใหญ่ เสียวซ่านไปกับสัมผัสที่ด้านหลัง
“อ๊ะ...อ๊ะ อ๊า”
เรียวอุคเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นเลอะเต็มมือใหญ่ ขาเรียวแทบทรุดลงไปกับพื้น แต่ถูกอ้อนกอดอบอุ่นรั้งเอวบางเอาไว้เสียก่อน เยซองลุกขึ้นกอดร่างบางจากทางด้านหลัง ใบหน้าคมโน้มกระซิบที่ข้างหูของเรียวอุค
“พี่รักนาย...เรียวอุค”
“อ๊า...”
แก่นกายใหญ่ดุนดันเข้าไปที่ช่องทางสีหวานของเรียวอุค มือเรียวไคว่คว้าขอบโต๊ะเป็นที่พยุงตัว เมื่อสะโพกหนาค่อยๆขยับแก่นกายของเขาให้ฝังลึกเข้าไปในตัวของร่างบาง
....พี่จะไม่รั้งให้นายอยู่กับพี่....ลาก่อน เรียวอุค...
อ่านต่อ คลิก
