Sorry,Please Don't Cry. (NC ฉากที่2)

“อย่าดิ้นน่า” ฮยอกแจดันตัวซองมินให้นอนราบไปกับโซฟาก่อนจะเริ่มปลดกระดุมชุดนอนสีชมพูของซองมินออกทีละเม็ดแต่ใบหน้าก็ยังไม่ละออกมาจากโซกคอ แถมยังขบเม้มดูดจนเป็นรอยแดงเอาไว้จนทั่ว

“อย่า...ฮยอกแจ...อย่าทำ” ซองมินเบือนหน้าหนี เรี่ยวแรงขัดขืนถูกกลืนหายไปหมดข้อมือก็ถูกฮยอกแจจับรวบไว้เหนือหัว ซองมินเริ่มนอนแน่นิ่งไม่ขัดขืน ทำให้ฮยอกแจละหน้าออกจากซอกคอที่เต็มไปด้วยรอยแดง ขึ้นมาประกบปากกับซองมิน ลิ้นร้อนสำรวจไปทั่ว รสจูบกลิ่นเหล้าทำให้ซองมินกลัว น้ำตาเริ่มไหลซึมออกมา ถ้าฮยอกแจไม่เมา ซองมินจะไม่เสียใจเลยที่ถูกทำแบบนี้

“อืม...” ฮยอกแจครางขึ้นมาเมื่อจูบซองมินอย่างดูดดื่มแล้วเริ่มถอดกางเกงนอนขายาวของซองมินออกตามด้วยกางเกงในที่ถูกถกไปไว้ที่เข่าที่หนีบเอาไว้แน่น ฮยอกแจไล้ริมฝีปากลากตั้งแต่ลำคอลงมาจนถึงยอดอก ซองมินหลับตาแน่นกำมือไว้กับขอบของโซฟา ฮยอกแจลากลิ้นลงต่ำมาจนถึงท้องน้อย ซองมินสะดุ้งเฮือก ลำตัวเกร็งอย่างรุนแรง

“ฮึก..” ซองมินสะอึกรุนแรงเมื่อโพรงปากร้อนเข้าครอบครองส่วนอ่อนไหวของตนก่อนจะขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ

“อ๊า....พอที..อ๊ะ” ซองมินส่ายหน้าไปมาใบหน้าร้อนผ่าว แต่ส่วนล่างของซองมินยังคงถูกครอบงำและถูกกระทำรุนแรงมากขึ้น

“อ๊า...ฮยอกแจ!” ซองมินกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาในปากของฮยอกแจ ฮยอกแจไม่หยุดอยู่แค่นั้นเขาจับซองมินที่พยายามหนีบขาเอาไว้ให้แยกออกจากกันเผยเผยให้เห็น เรือนร่างสั่นสะท้านของซองมินภายใต้แสงจันทร์ ฮยอกแจถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็วจนร่างกายเปลือยเปล่า ซองมินพยายามลุกขึ้นเพื่อที่จะหนีแต่กลับถูกกระชากให้นอนลงตามเดิมแล้วถูดจับให้แยกขาออกจากกัน

“อย่า...ฮยอกแจ...อย่าทำนะ!” ซองมินดิ้นพราดทันทีเมื่อรับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมรุกล้ำเข้ามาทางช่องทางที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัส นิ้วของฮยอกแจเริ่มทิ้งน้ำหนัก ดุนดันเข้ามาทีละนิ้ว

“เจ็บ!...ฮยอกแจ...เจ็บ!!” ซองมินตะโกนเสียงดังลั่นบ้านพยายามดันตัวเองให้หลุดออกจากสิ่งแปลกปลอมนั้น

“โอ๊ย!” ฮยอกแจกระชากนิ้วของตัวเองออกจากช่องทางของซองมินก่อนจะใส่มันกลับเข้าไปที่เดิมอย่างรวดเร็ว

“ฮืออ..ขอร้องล่ะ” ซองมินได้แต่ร้องครวญครางอย่างทรมาน แต่ฮยอกแจกลับเปลี่ยนจากนิ้วมือมาเป็นแก่นกายของตัวเองที่แทรกเข้ามาในร่างซองมิน เลือดสีแดงสดเริ่มไหลออกมาจากปากทางของซองมินความเจ็บปวดเล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกายจนซองมินต้องสลบไป..

ทันใดนั้นแสงไฟก็สว่างพรึบขึ้นมาทำให้ฮยอกแจต้องชะงักการกระทำของตนเองแล้วหรี่ตาลงเพื่อปรับสายตา

“นั่นนายกำลังทำอะไรน่ะ!!”