NC PLUS OF Ch.2 - ยิ่งเกลียด..ก็ยิ่งรัก (Kyu,Min) ตอนที่17
“ปล่อย!!!” ใบหน้าหวานจ้องมองอีกคนด้วยความเคียดแค้น ใช้เรี่ยวแรงทั้มหมดที่มี ดิ้นอยู่ใต้ร่างแข็งแกร่งของคยูฮยอน
เสื้อผ้าที่ถือเอาไว้ในมือกระจัดกระจายลงไปกองบนพื้นอีกครั้งด้วยฝีมือของร่างสูง
“ปล่อย!!!!!คยูฮยอน ชั้นบอกให้นายปล่อย ชั้นเกลียดนายได้ยินมั้ย ชั้นเกลียดนาย!!!!!!!!!!!”
คยูฮยอนมองใบหน้าหวานที่ตะโกนกร้าวว่าเกลียดเค้าด้วยความเสียใจ แต่ความเสียใจบนใบหน้าฉายออกมาเพียงเสี้ยววิ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นโมโหโกรธา กระชากกางเกงของร่างบางออกให้พ้นทาง ร่างกายขาวเนียนติดออกไปทางซีดปรากฏชัดเจน ร่องรอยสีกุหลาบประปรายทีเขาทำไว้เมื่อชั่วโมงที่แล้วยังขึ้นสีชัดเจน ตาคมมองคอเรียวบอบบางที่มีรอยแดงประดับอยู่ด้วยความกระหาย ริมฝีปากร้อนตรงเข้าประทับจูบลงไปอีกครั้ง ร่างสูงทาบทับกายบางไปทั้งตัว ซองมินหันหนีสัมผัสวาบหวามที่ลำคอ สะดุ้งสุดตัวเมื่อมือหนาลูบไล้ที่แผ่นอกบางลงบนติ่งไตสีอ่อนที่แข็งขืนทันทีที่ได้รับสัมผัส หน้าอบบางกระเพื่อมหอบหายใจด้วยความเสียวซ่าน รู้สึกได้ว่าแก่นกายของตนกำลังแข็งขืนและขยายตัวดุนดันที่สะโพกหนาที่เปลือยเปล่าของคยูฮยอน มือเรียวจิกลงบนที่นอน ปิดกลั้นเสียงครางหวานเมื่อลิ้นร้อนของคยูฮยอนค่อยๆลากไล้ลงมาถึงแผ่นอก ปลายลิ้นของเขา ตวัดไล้วนที่ติ่งไตของซองมินอย่างจงใจ ตาคมลอบมองใบหน้าหวานที่ได้แต่กัดริมฝีปากปิดกลั้นเสียงคราง
“ร้องสิ....ให้มันรู้ไป ว่าชั้นจะห่วยจนนายไม่ยอมครางออกมา”
“อีก อะ...” มือหนาเข้ากอบกุมแก่นกายบางที่แข็งขืนจนชุ่มปลาย ของเหลวลื่นไหลสีใส ซึมออกจากปลายแก่นกายร้อยของร่างบางบ่งบอกว่าอารมณ์ของร่างบางวาบหวามเพียงใด
คูฮยอนลอบยิ้มที่มุมปาก จงใจลูบไล้ส่วนอ่อนไหวนั้นช้าๆอย่างยั่วยวน จนสะโพกบางเกร็งรั้งยกขึ้นตามจังหวัเนิบนาบของเขา
“ร่างกายนาย...มันซื่อสัตย์กว่าคำพูดของนายนะ” เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหู
ซองมินเบือนหน้าหนีด้วยความอับอาย หอบหายใจแรงระบายความเสียวซ่านที่ได้รับการปรนเปรอ
คยูฮยอนมองการกระทำนั้นของซองมินอย่างพอใจ ลิ้นร้อนที่ได้รับบาดเจ็บเพราะร่างบาง ตวัดที่ริมฝีปากเล็กของซองมิน ตาเรียวหลับลงช้าๆ เกร็งกระตุกเมื่อนิ้วมือหนา กดลงบนส่วนปลายของแก่นกาย
ริมปีปากร้อนพรมจูบที่ปากบางไล่ลงมาจนถึงลำคอเรียวระหงส์ ลิ้นหนาลากต่ำลงจนถึงหน้าอกบาง ทันทีที่ลิ้นร้อนของร่างสูงไล้วนลงบนติ่งไต เสียงครางหวานก็ถูกปล่อยปล่อยออกจากลำคอเรียว
“อ๊า........ไม่นะ!”
ฟันคมขบที่ติ่งไตสีอ่อนหนึ่งทีก่อนจะลากไล้ลิ้นร้อนไปถึงสะดือสวย ร่างบางเกร็งกระตุกขัดขืนสัมผัสของร่างสูง
คยูฮยอนจูบลงบนสะดือสวยช้าๆ
“ฮึก....อ่า.......อ๊า...ไม่ คยู...อะอ๊า”
ซองมินส่ายหน้าอย่างเสียวซ่าน ครางหวานเมื่อลิ้นร้อนลากไล้ไปทั่วหน้าท้องแบนราบ ร่างบางเกร็งกระตุกไปทุกครั้งที่ลิ้นหนาสัมผัสโดนตำแหน่งอ่อนไหว
ริมฝีปากร้อนไล่จูบมาจนถึงส่วนอ่อนไหวสั่นระริกที่แข็งขืนจนชุ่มแฉะไปหมด
ปลายลิ้นหนาสัมผัสเบาๆที่ส่วนปลายแก่นกายบาง สะโพกมนเกร็งยกทันที แต่ร่างสูงกลับหยุดชะงัก ไม่ครอบครองแก่นกายของซองมินเอาไว้อย่างจงใจ
“อ๊า.....คยู...ฮึก...”
ตาเรียวเปิดขึ้นมองอีกคน ดวงตาหวานช่ำเยิ้มอย่างยั่วยวน ขอร้องคยูฮยอนให้พาไปถึงสวรรค์เสียที
“หึ..” คยูฮยอนสแยะยิ้มที่มุมปากมือหนาจับขาเรียวยกขึ้นตั้งก่อนจะลากลิ้นร้อนของตนไปที่ต้นขาขาว พรมจูบไปทั่วโดยไม่สนใจแก่นกายบางที่กำลังสั่นระริกด้วยความกระสัน
มือเรียวที่จิกลงบนที่นอนก่อนหน้าค่อยๆกอบกุมส่วนอ่อนไหวของตัวเองช้าๆ ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อความสุกสมถูกปรมเปรอจนเต็มอีกครั้งด้วยตัวเอง แต่ไม่ทันที่ซองมินจะได้ขยับ มือเรียวกลับถูกจับยกขึ้นเหนือศีรษะ ก่อนที่ร่างสูงจะขึ้นมาทาบทับบนกายบางอีกครั้ง
“ไม่...” ซองมินส่ายใบหน้าอย่างเสียงซ่าน เมื่อแก่ยกายใหญ่โตของคนบนร่างค่อยๆสัมผัสกับแก่นกายเปียกร้อนของซองมินอย่างจงใจ
“เรียกชั้นว่าคยูอีกทีสิ...” คยูฮยอนกระซิบแผ่วเบา ใบหน้าคมซุกไซ้ที่ลำคอเรียวอย่างหลงใหล กลิ่นกายที่เคยมีแต่ความหอมหวานบัดนี้เจือปนด้วยกลิ่นควันบุหรี่ดูกร้านโลก ยิ่งทำให้อารมณ์เขาพลุ่งพล่าน
“ไม่ อ๊า........อย่าแกล้งชั้น...ฮึก” ซองมินเบือนหน้าหนีเสียงครางหวานเล็ดรอดออกมาเมื่อสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนใหญ่โตที่ดุนดุนแก่นกายบางจนเสียวซ่าน
สะโพกบางเกร็งกระตุก อยากปลดปล่อยเต็มที่ ร่างบางกายบิดเร่า สัมผัสกับผิวกายของคนด้านบนเพื่อส่งให้ตัวเองไปถึงสวรรค์เสียที แต่ความคิดนั้นก็ต้องหยุดลงที่ร่างสูงถอนกายของตนหลีกหนีแก่นกายสั่นระริกนั้นอย่างจงใจ
“แฮ่ก....” หน้าท้องเนียนกระเพื่อมหอบ ริมฝีปากบางเผยอรับเอาอากาศเข้าปอด ใบหน้าหวานแหยเกอย่างเสียวซ่านและทรมานเมื่อความต้องการไม่ได้รับการปลดปล่อย
คยูฮยอนมองร่างกายเย้ายวนของซองมินด้วยความพอใจ
“ขอร้องสิซองมิน...”
“อึก..ไม่...”
มือหนาค่อยๆสัมผัสไปที่ช่องทางคับแคบของร่างบาง
“อะ...อ๊า.....” ขาเรียวแยกกว้างรับสัมผัสวาบหวามทันทีอย่างรู้งาน
“สุดยอด....ถ้านายร้องขอชั้นล่ะก็ แค่ทีเดียวเท่านั้น”
คยูฮยอนส่งนิ้วของตนเข้าไปในช่องทางร้อนที่ยังมีน้ำรักของเขาค้างคาอยู่ภายในช้าๆ น้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาจนชุ่มช่องทางสีหวานเมื่อนิ้วของเขาเข้าไปแทนที่
สะโพกบางเกร็งกระตุกเมื่อนิ้วยาวสัมผัสที่ปุ่มกระสันภายใน
“ไม่ไหวแล้ว...ฮึก...อ๊า ไม่ ปล่อย!”
สะโพกบางแอ่นเกร็งเตรียมจะปลดปล่อยเมื่อถูกกระตุ้นทางด้านหลังจนถึงสวรรค์ แต่มือหนาของคยูฮยอนกลับครอบครองแก่นกายบางนั้น นิ้วโป้งหนากดลงที่ส่วนปลายช่ำเยิ้มของร่างบางเพื่อใม่ให้ซองมินปลดปล่อยออกมา
“ได้...โปรด.....คยู”
ซองมินครางแผ่วเบา ร่างบางอ่อนระทวยจนไร้แรงขัดขืน คยูฮยอนเผยยิ้มอย่างพอใจ ครอบครองแก่นกายบางด้วยโพรงปากร้อน ก่อนจะขยับขึ้นลงช้าๆ
“อ๊า....คยู อ๊า.......ไมไหวแล้ว....เร็วอีกนิด อ๊า”
สะโพกมนขยับรับจังหวะที่ร่างสูงปรนเปรออย่างเสียวซ่าน
“อ๊า.....ถึง...แล้ว...คยู อ๊า!!!!!!!” ร่างบางเกร็งกระตุก ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มโพรงปากของคยูฮยอน
ช่องทางสีหวานที่ยังมีนิ้วยาวเติมเต็มตอดรัดจนคยูฮยอนแทบคลั่ง ร่างสูงขึ้นทาบทับกายบางที่อ่อนระทวยอีกครั้ง ประกบจูบปากบางส่งหยาดน้ำรักในโพรงปากร้อนให้ซองมินได้ลิ้มลอง
“แค่ก..ๆ” ซองมินสำลักทันทีเมื่อรู้สึกถึงของเหลวที่ได้รับ มันทั้ง...คาว..และหวาน
“สกปรก..” ร่างบางเอ่ยเบาๆพร้อมกับหลับตาลงอย่างเหน็ดเหนื่อย รู้สึกถึงนิ้วยาวที่ค่อยๆถอนออกจากช่องทางของตน
“หึ......นายอย่าคิดว่านายจะได้พักง่ายๆ”
แก่นกายใหญ่ของร่างสูงค่อยๆแทรงเข้ามาในช่องทางร้อน ความคับแน่นของซองมินทำให้เขาครางออกมาอย่างเสียวซ่าน
“อ่า......ซองมิน”
คยูฮยอนเชิดใบหน้าขึ้นสูงอย่างเสียวซ่าน
“อ๊า...อ๊า...อ๊า....เจ็บ...อ๊า!”
ซองมินร้องลั่นทันทีเมื่อสะโพกหนาขยับขึ้นลงอีกครั้ง ขาเรียวถูกจับแยกกว้าง เพื่อเปิดรับความใหญ่โตทางช่องทางร้อน
“อ่า...ซองมิน..อ่า”
ทุกครั้งที่แก่นกายใหญ่ขยับออก น้ำรักสีขุ่นที่ค้างคาในช่องทางร้อนกไหลทะลักออกมาด้วย
เซ็กซ์ครั้งนี้สมบูรณ์แบบเมื่อช่องทางของซองมินถูกหล่อลื่นจากน้ำรักที่คั่งค้างอย่างกำลังดี คยูฮยอนขยับสะโพกหนาอย่างสุขสม จากเชื่องช้า กลายเป็นถี่รัว
เสียงเนื้อนวลกระทบกับเด่นชัด ...
“ไม่ไหวแล้ว...ฮึก” ซองมินได้แต่ร้องครางเกร็งกระตุกอีกครั้งเมื่อความต้องการปะทุและใกล้จะปลดปล่อย
“อ่า....อ่า...ซองมิน อึก..จะถึงแล้ว”
คยูฮยอนขยับกายถี่รัว จนร่างบางสั่นไหว เสียงเตียงนอนดังเอี๊ยดอ๊าดไปตามจังหวะ
“อ๊า/อ่า ซองมิน!”
เสียงทุ้มและเสียงหวานดังลั่นพร้อมกันเมื่อเดินทางมาถึงจุดสุดยอด สะโพกบางเกร็งกระตุก ตอดรัดแก่นกายใหญ่โตที่ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนไหลทะลักเปรอะเปรื้อนไปทั้งที่นอนและกายบาง
“ซองมิน...ซองมิน!”
คยุอยอนถอนแก่นกายของตนออกช้าๆมองใบหน้าหวานที่แน่นิ่ง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นตกใจ เมื่อขาเรียวตกลงบนที่นอนอย่างไร้เรี่ยวแรง
“ซองมิน!!” คยูฮยอนเขย่าร่างไร้สติด้วยความเป็นห่วง
พร้อมๆกับที่เสียงประตูห้องนอนถูกเปิดออก
“คยูฮยอน นายจะออกไปข้าง......นี่พวกนาย! ซองมิน!!!!!!!!”
ยังมีต่อ อ่านคลิก คอมเม้นท์ให้ด้วยนะ
| ncch.2-17.rar |
