NC PLUS OF Ch.2 - ยิ่งเกลียด..ก็ยิ่งรัก (Kyu,Min) ตอนที่21
(ซ่อนเอ็นซีวันสุดท้าย : 27 April)
“ก็ทำให้มันเจ็บปวดซะบ้าง ชั้นจะทำให้มันอยู่ไม่เป็นสุข ให้พวกนายพินาศ!”
“งั้นนายก็ต้องได้รับบทเรียนซะบ้าง ซองมิน อย่าหวังว่าคราวนี้ชั้นจะให้อภัยนายง่ายๆ”
“ชั้นไม่ต้องการให้ผู้ชายอย่างนายมาพูดว่าจะให้อภัย!!!!! มันไร้ค่า! นายมันแค่ผู้ชายขายตัว ๆม่เคยมีค่าอะไรในสายตาชั้นอยู่แล้ว!! เฮือก !”
มือหนากระชากเสื้อตัวบางออกจากร่างกายของซองมินอย่าไร้ความอ่อนโยน ตาคมมองผิวกายขาวเนียนที่ไร้ร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของ
“ไอ้นั่นมันคงจะถนอมนายมากสินะซองมิน...ถึงได้ไม่ทำรอยไว้ที่ตัวนาย เมื่อคืนคงเล่นสนุกกันถึงเช้าสิท่า!”
“ต่ำ!”
“ถึงชั้นต่ำ แต่นายก็ถูกคนต่ำๆ ทำแบบนี้ไม่รู้กี่รอบ!” ฟันคมขบลงที่ยอดอกสีสวยอย่างแรง
“โอ๊ย!!!!!!!” ซองมินร้องเสียงหลงเมื่อสัมผัสนั้นเจ็บปวดอย่างมาก มือหนากระชากกางเกงตัวบางลงทันที
“ไม่นะ!”
“นายมันต้องโดนแบบนี้ซะบ้าง ดูซิว่าแฟนนายมันจะยังรักเรือนร่างที่แปดเปื้อนคนสกปรกของนายอีกมั้ย!”
“อ๊ากกกกกกกกก ฮึก! เจ็บ...”
แก่นกายใหญ่กระแทกเข้าไปที่ช่องทางสีหวานทันทีที่มือหนาจับขาเรียวแยกออกกว้าง ความเจ็บปวดแล่นลิ่วไปทั่วร่างกาย ซองมินร้องลั่นอยากเจ็บปวด เมื่อแก่นกายใหญ่ดุนดันจนสุดทางที่ไร้สารหล่อลื่น ซองมินดิ้นพราดเจ็บปวดจนแทบขาดใจ ร่างสูงไร้ความปราณี ขยับสะโพกอย่างเร็ว ไม่สนใจว่าอีกคนจะร้องด้วยความเจ็บปวดมากเพียงใด
“หึ...ซองมิน นายแปดเปื้อนคนอย่างชั้นมากี่ครั้ง ชั้นจะบอกไอ้นั่นให้เอามั้ย”
“.....” ซองมินกัดฟันมองคยูฮยอนด้วยความแค้นเคือง
“สายตาแบบนั้น นายคงจะรังเกียจตัวนายเองสินะ อ่า...” แก่นกายหนากระแทกเข้าไปที่ช่องทางที่เปรอะไปด้วยเลือดสีแดงอย่างเสียวซ่าน ซองมินไร้อารมณ์ใดๆ เพราะรู้สึกแต่ความเจ็บปวดที่ถูกกระทำอย่างป่าเถื่อน
..........กี่ครั้งแล้วที่นายระบายความต้องการของนายบนร่างกายชั้นอย่างนี้..........
“อ่า...ซองมิน...อ่า ฮ๊า!” คยูฮยอนขยับสะโพกหนาถี่รัว ก่อนจะเกร็งกระตุกปลดปล่อยของเหลวสีขุ่นแปรอะเปื้อนไปทั่วช่องทางฉีกขาด
ซองมินเกร็จอย่างเจ็บปวด รู้สึกถึงของเหลวอุ่นที่เต็มปรี่อยู่ภายใน เจ็บจนไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น ... อยากจะหลับไป ไม่อยากเห็นคนๆนี้ แต่ประสาทยังรับรู้ถึงความเจ็บปวดทุกอย่างชัดเจน
“ทีหลังอย่าคิดที่จะทำเรื่องแบบนี้อีก อย่าหาว่าชั้นไม่เตือน” คยูฮยอนถอนแก่นกายออกอย่างแรง น้ำรักสีขุ่นไหลออกมาพร้อมกับเลือดสีแดงเปรอะเต็มที่นอนสีขาว
“ชั้นจะทำมากกว่านี้ .... เอาให้พวกนายล่มจม ไม่มีที่ให้ซุกหัวอยู่ มีแต่คนประนาม!!!” ซองมินตะโกนเสียงแผ่ว ขาเรียวทรุดลงบนที่นอนอย่างเจ็บปวด
คยูฮยอนกัดฟันแน่น เกลียดความดื้อรั้นของซองมิน
“ถ้าอย่างนั้น นายอย่าคิดว่าชั้นจะหยุดทำ!” คยูฮยอนกระชากขาเรียว กดสะโพกบางกับแก่นกายใหญ่โตอีกครั้ง
“เฮือก...” เสียงร้องอย่างเจ็บปวดของซองมินไม่สามารถเปล่งออกมาได้ เพราะแก่นกายใหญ่นั้นกระแทกเข้ามาอย่างแรง ความเจ็บปวดเกินกว่าจะรับไหว น้ำตาไหนออกจากหางตาเรียว
“ร้องไห้หรอซองมิน....แล้วที่นายทำให้คนอื่นเจ็บปวด เดือดร้อน ล่ะฮะ!”
สะโพกหนาขยับออกจนสุดก่อนจะฝังแก่นกายเข้าไปอีกครั้งจนมิด เลือดสีแดงไหลออกมามากขึ้นเรื่อยๆ เพราะช่องทางคับแคบนั้นเจ็บปวดเกินกว่าที่คนๆหนึ่งจะรับไหว
..........ถ้าชั้นตายคามือนายไปซะตอนนี้ นายจะเสียงใจบ้างมั้ย คยูฮยอน.............
“นายจะไม่มีวัน ........ ได้รับการอภัยจากชั้นอีก” เสียงหวานเอ่ยแผ่ว สติเริ่มลดน้อยลง
“ชั้นไม่ต้องการคำนั้นจากนายอีกแล้วซองมิน ........” สะโพกหนากระแทกแก่นกายอย่างแรง ก่อนจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
“อา....” คยูฮยอนครางต่ำเมื่อถึงจุดสูงสุดเป็นครั้งที่สอง
มือเรียวสั่นไหว คว้าโคมไฟกระเบื้องที่อยู่ไม่ไกลด้วยแรงอันน้อยนิด
เพล้งงงงงงงงง! โคมไฟอันใหญ่ถูกทุบลงบนศีรษะของร่างสูงอย่างแรงจนแตกกระจาย
เลือดสีแดงฉานไหลออกมาจากไรผมเปียกชื้อของคยูฮยอน หลดลงบนใบหน้าขาวเนียนของร่างบาง
“ชั้นเกลียดนาย..” ตาเรียวค่อยๆปิดลงช้าๆ .....พระเจ้าครับ....ถ้าผมหลับไป ขออย่าให้ผมตื่นขึ้นมาอีกเลย......
“ก็ทำให้มันเจ็บปวดซะบ้าง ชั้นจะทำให้มันอยู่ไม่เป็นสุข ให้พวกนายพินาศ!”
“งั้นนายก็ต้องได้รับบทเรียนซะบ้าง ซองมิน อย่าหวังว่าคราวนี้ชั้นจะให้อภัยนายง่ายๆ”
“ชั้นไม่ต้องการให้ผู้ชายอย่างนายมาพูดว่าจะให้อภัย!!!!! มันไร้ค่า! นายมันแค่ผู้ชายขายตัว ๆม่เคยมีค่าอะไรในสายตาชั้นอยู่แล้ว!! เฮือก !”
มือหนากระชากเสื้อตัวบางออกจากร่างกายของซองมินอย่าไร้ความอ่อนโยน ตาคมมองผิวกายขาวเนียนที่ไร้ร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของ
“ไอ้นั่นมันคงจะถนอมนายมากสินะซองมิน...ถึงได้ไม่ทำรอยไว้ที่ตัวนาย เมื่อคืนคงเล่นสนุกกันถึงเช้าสิท่า!”
“ต่ำ!”
“ถึงชั้นต่ำ แต่นายก็ถูกคนต่ำๆ ทำแบบนี้ไม่รู้กี่รอบ!” ฟันคมขบลงที่ยอดอกสีสวยอย่างแรง
“โอ๊ย!!!!!!!” ซองมินร้องเสียงหลงเมื่อสัมผัสนั้นเจ็บปวดอย่างมาก มือหนากระชากกางเกงตัวบางลงทันที
“ไม่นะ!”
“นายมันต้องโดนแบบนี้ซะบ้าง ดูซิว่าแฟนนายมันจะยังรักเรือนร่างที่แปดเปื้อนคนสกปรกของนายอีกมั้ย!”
“อ๊ากกกกกกกกก ฮึก! เจ็บ...”
แก่นกายใหญ่กระแทกเข้าไปที่ช่องทางสีหวานทันทีที่มือหนาจับขาเรียวแยกออกกว้าง ความเจ็บปวดแล่นลิ่วไปทั่วร่างกาย ซองมินร้องลั่นอยากเจ็บปวด เมื่อแก่นกายใหญ่ดุนดันจนสุดทางที่ไร้สารหล่อลื่น ซองมินดิ้นพราดเจ็บปวดจนแทบขาดใจ ร่างสูงไร้ความปราณี ขยับสะโพกอย่างเร็ว ไม่สนใจว่าอีกคนจะร้องด้วยความเจ็บปวดมากเพียงใด
“หึ...ซองมิน นายแปดเปื้อนคนอย่างชั้นมากี่ครั้ง ชั้นจะบอกไอ้นั่นให้เอามั้ย”
“.....” ซองมินกัดฟันมองคยูฮยอนด้วยความแค้นเคือง
“สายตาแบบนั้น นายคงจะรังเกียจตัวนายเองสินะ อ่า...” แก่นกายหนากระแทกเข้าไปที่ช่องทางที่เปรอะไปด้วยเลือดสีแดงอย่างเสียวซ่าน ซองมินไร้อารมณ์ใดๆ เพราะรู้สึกแต่ความเจ็บปวดที่ถูกกระทำอย่างป่าเถื่อน
..........กี่ครั้งแล้วที่นายระบายความต้องการของนายบนร่างกายชั้นอย่างนี้..........
“อ่า...ซองมิน...อ่า ฮ๊า!” คยูฮยอนขยับสะโพกหนาถี่รัว ก่อนจะเกร็งกระตุกปลดปล่อยของเหลวสีขุ่นแปรอะเปื้อนไปทั่วช่องทางฉีกขาด
ซองมินเกร็จอย่างเจ็บปวด รู้สึกถึงของเหลวอุ่นที่เต็มปรี่อยู่ภายใน เจ็บจนไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น ... อยากจะหลับไป ไม่อยากเห็นคนๆนี้ แต่ประสาทยังรับรู้ถึงความเจ็บปวดทุกอย่างชัดเจน
“ทีหลังอย่าคิดที่จะทำเรื่องแบบนี้อีก อย่าหาว่าชั้นไม่เตือน” คยูฮยอนถอนแก่นกายออกอย่างแรง น้ำรักสีขุ่นไหลออกมาพร้อมกับเลือดสีแดงเปรอะเต็มที่นอนสีขาว
“ชั้นจะทำมากกว่านี้ .... เอาให้พวกนายล่มจม ไม่มีที่ให้ซุกหัวอยู่ มีแต่คนประนาม!!!” ซองมินตะโกนเสียงแผ่ว ขาเรียวทรุดลงบนที่นอนอย่างเจ็บปวด
คยูฮยอนกัดฟันแน่น เกลียดความดื้อรั้นของซองมิน
“ถ้าอย่างนั้น นายอย่าคิดว่าชั้นจะหยุดทำ!” คยูฮยอนกระชากขาเรียว กดสะโพกบางกับแก่นกายใหญ่โตอีกครั้ง
“เฮือก...” เสียงร้องอย่างเจ็บปวดของซองมินไม่สามารถเปล่งออกมาได้ เพราะแก่นกายใหญ่นั้นกระแทกเข้ามาอย่างแรง ความเจ็บปวดเกินกว่าจะรับไหว น้ำตาไหนออกจากหางตาเรียว
“ร้องไห้หรอซองมิน....แล้วที่นายทำให้คนอื่นเจ็บปวด เดือดร้อน ล่ะฮะ!”
สะโพกหนาขยับออกจนสุดก่อนจะฝังแก่นกายเข้าไปอีกครั้งจนมิด เลือดสีแดงไหลออกมามากขึ้นเรื่อยๆ เพราะช่องทางคับแคบนั้นเจ็บปวดเกินกว่าที่คนๆหนึ่งจะรับไหว
..........ถ้าชั้นตายคามือนายไปซะตอนนี้ นายจะเสียงใจบ้างมั้ย คยูฮยอน.............
“นายจะไม่มีวัน ........ ได้รับการอภัยจากชั้นอีก” เสียงหวานเอ่ยแผ่ว สติเริ่มลดน้อยลง
“ชั้นไม่ต้องการคำนั้นจากนายอีกแล้วซองมิน ........” สะโพกหนากระแทกแก่นกายอย่างแรง ก่อนจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
“อา....” คยูฮยอนครางต่ำเมื่อถึงจุดสูงสุดเป็นครั้งที่สอง
มือเรียวสั่นไหว คว้าโคมไฟกระเบื้องที่อยู่ไม่ไกลด้วยแรงอันน้อยนิด
เพล้งงงงงงงงง! โคมไฟอันใหญ่ถูกทุบลงบนศีรษะของร่างสูงอย่างแรงจนแตกกระจาย
เลือดสีแดงฉานไหลออกมาจากไรผมเปียกชื้อของคยูฮยอน หลดลงบนใบหน้าขาวเนียนของร่างบาง
“ชั้นเกลียดนาย..” ตาเรียวค่อยๆปิดลงช้าๆ .....พระเจ้าครับ....ถ้าผมหลับไป ขออย่าให้ผมตื่นขึ้นมาอีกเลย......
คลิกโหลดไฟล์เอ็นซีตอนที่ 21
• วิธีการอ่านไฟล์เอ็นซีสำหรับคนที่ไม่เคยคอมเม้นท์ให้ไรเตอร์ ชี้แจงท้ายตอนที่ 20 หรือ คลิกที่นี่
•วิธีการแกะกล่องไฟล์เอ็นซีสำหรับคนที่มีรหัสผ่านแล้ว
• รีดเดอร์ที่ยังไม่ได้บอกอีเมลล์ ให้เช็คชื่อในนี้ แล้วบอกอีเมลล์ไรเตอร์ด้วยค่ะ เฉพาคนที่มีชื่อและเป็นสีน้ำเงินเท่านั้น
