NC PLUS OF Ch.2 - ยิ่งเกลียด..ก็ยิ่งรัก (Kyu,Min) ตอนที่7
คยูฮยอนผลักร่างบางนอนลงบนพื้น ก่อนที่มือหนาซุกซนจะเปิดเสื้อตัวบางขึ้นสูงจนเห็นติ่งไตสีชมพู ใกล้กันนั้นมีรอยแดงประดับอยู่จากฝีมือของเขาเมื่อคืน
ร่างหนาทาบทับคนบนพื้น กระซิบที่ข้างหูคนรักอย่างเย้ายวน
“นายน่ารักมากเลย ร้องดังๆสิ”
“อ๊ะ...คยู อย่านะ เดี๋ยวชั้นต้อง อ๊า..ออกไปข้างนะ..อึก อ๊า นอก ปล่อยนะ อ๊า”
มือหนาจอมซุกซน ลูบไปที่แก่นกายของร่างบางจากภายนอก ขณะที่ลิ้นร้อนลากไล้เบาๆไปที่ติ่งหู
ร่างบางได้แต่จิกแขนแข็งแรงระบายความเสียวซ่าน
มือหนาค่อยๆปลดกระดุมกางเกงคนใต้ร่างออกช้าๆ ทำเอาใบหน้าหวานส่ายไปมาอย่างอดไม่ได้
ร่างสูงยิ้มมุมปาก ประทับจูบไปที่ริมฝีปากบางเผยออย่างนุ่มนวล ขณะที่มือใหญ่รั้งกางเกงชิ้นสุดท้ายลงจากสะโพกเนียน
ลิ้นเล็กตวัดลิ้นร้อนอย่างโหยหา เมื่อมือหนาเริ่มกอบกุมส่วนอ่อนไหวนั้นเอาไว้ในมือขวา
ส่วนอีกข้างนิ้วยาวไล้วนที่สะดือสวย ลากขึ้นไปยังติ่งไตที่แข็งขืนก่อนจะครอบครองมันด้วยนิ้วมือ ทั้งสะกิดเบาๆ ก่อนจะบดขยี้มันจนอกบางแอ่นเกร็งขึ้นมา
มือบางจิกที่แผ่นหลังกว้าง พร้อมกับพยายามสอดเข้าไปใต้เสื้อของอีกคน ปลุกอารมณ์อ่อนไหวของร่างสูงได้เป็นอย่างดี
“อะ...อ๊ะ...ตรงนั้นไม่เอานะ เจ็บ!”
เสียงครางหวานสะดุดกึก ร่างบางเกร็งสุดตัว สะโพกเนียนขยับหนีนิ้วมือเรียวที่กำลังกดลงบนช่องทางอ่อนไหว
ความเจ็บปวดจากแผลที่เพิ่งได้รับทำเอาน้ำตาไหลจากหางตาเรียว คยูฮยอนยอมถอนนิ้วออกจากช่องทางคับแคบนั้น มือกอบกุมส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริกนั้นต่อ ปากหนาจูบซับน้ำตาให้คนใต้ร่างอย่างอ่อนโยน
“อ๊า.......ไม่ไหวแล้วคยู...อ๊า.....เร็วอีก อึก อ๊า อ๊า ฮ่า อ๊า!!!!” ร่างบางเกร็งกระตุก ครางสุดเสียง ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มมือหนา
“แฮ่ก...แฮ่ก” ซองมินนอนหอบหายใจ อย่างหมดเรี่ยวแรง ตาเรียวสบตากับอีกคน
“เอ่อ คยู ของนายมัน” ซองมินรู้สึกถึงสิ่งที่ดุนดันอยู่ตรงต้นขาเรียว
“ความผิดของนาย ที่ตรงนั้นยังไม่หายเจ็บ แต่ไม่เป็นไร วันหลังค่อยคิดดอกเบี้ย”
ใบหน้าคมเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่ายังไงก็คงไม่สอดใส่ในตัวซองมินเป็นแน่
เพราะแผลเก่าที่ช่องทางของคนตัวเล็กจะทำให้คนรักของเขาเจ็บปวดมาก
ร่างบางได้ยินก็หน้าขึ้นสี รู้สึกถึงความอ่อนโยน และความเป็นห่วงของอีกคน
“คยูอ่ะ...” ตาเรียวหลบตาคมที่ยังจับจ้องมาไม่เลิก คยูฮยอนฝังจมูกบนแก้มบางหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นจากตัวของอีกคน
ร่างสูงลอบถอนหายใจ เมื่อมองเป้ากางเกงของตัวเองที่มันตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด
เขาคงจะต้องช่วยตัวเองไปก่อนล่ะวันนี้ ...
“เอ้า..ใส่กางเกงซะ ขืนนอนอยู่ตรงนั้นต่อ ชั้นไม่รับประกันนะว่าจะห้ามตัวเองไหว”
คยูฮยอนหยิบผ้าขนหนูยื่นให้ซองมินที่ยังนั่งกอดเข่าอยู่บนพื้นอย่าเขินอาย มือบางรับผ้านั้นไว้ในมือ มองตาแผ่นหลังกว้างที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
คยูฮยอนเดินเข้าห้องน้ำ มือหนาปลดซิบกางเกงลง ครอบครองแก่นกายตัวเองด้วยมือใหญ่
ใบหน้าคมเชิดขึ้นสูงเมื่อรู้สึกถึงความเสียวซ่านทุดครั้งที่ขยับมือ
“ฮ่า....ซองมิน” เสียงทุ้มครางชื่อคนรักอย่างเร่าร้อน แก่นกายใหญ่ขยายเต็มฝ่ามือ น้ำสีขุ่นซึมออกจากส่วนปลายจนชุ่มเยิ้ม
ซองมินเดินตามคนรักมาที่ห้องน้ำ ใบหน้าหวานแนบกับบานประตู ใบหน้านั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อทันทีที่ได้ยินเสียงครางต่ำของอีกคน
ตาเรียวก้มมองแก่นกายของตนที่เริ่มดันผ้าขนหนูที่พันเอวอยู่
“อ๊ะ....” ซองมินอุทานเมื่อประตูห้องน้ำดันเปิดเข้าไป จนร่างบางเซเข้าไปภายใน
ตาคมเบิ่งโตมองคนรักที่เปิดประตูเข้ามาอย่างกะทันหันมือหนาที่ขยับปรนเปรอแก่นกายตัวเองนั้นหยุดชะงัก
มองใบหน้าหวานที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูก ตาเรียวจับจ้องอีกคนที่กำลังช่วยตัวเองอย่างหวาดหวั่น อุณหภูมิร่างกายร้อนขึ้นมากระทันหัน
“ชะ...ชั้น ไม่กวนนายแล้ว” ร่างบางจะหันหลังกลับออกจากห้องน้ำ แต่มือหนาคว้าข้อมือบางกระชากเข้าไปชิดกำแพง
“จะไปไหน...นายก็มีอารมณ์อีกแล้วไม่ใช่หรอ” แก่นกายใหญ่ของร่างสูงสัมผัสแก่นกายของอีกคนที่อยู่ภายใต้ผ้าขนหนู
“อ๊ะ...อ๊า” มือหนากระตุกผ้าขนหนูออกให้พ้นทาง แก่นกายร้อนของร่างบาง สัมผัสเบาๆกับแก่นกายใหญ่ที่แข็งขืนเต็มที่
ซองมินหอบหายใจ เมื่อสะโพกหนาค่อยๆบดเบียดแก่นกายใหญ่สัมผัสกับแก่นกายของตน
“อย่า..แกล้งกันสิ” มือเรียวตะปบไหล่กว้างพยุงตัวเองไม่ให้ทรุดลงไปกองกับพื้น
“ไม่อยากให้แกล้ง ก็ช่วยกันหน่อยสิ” ร่างสูงกระซิบที่ข้างหูบาง มือหนาจับมือเรียวให้กอบกุมส่วนอ่อนไหวขนาดใหญ่
“อื้อ..” ริมฝีปากหนาพรมจูบที่ซอกคอขาว ขณะที่มือใหญ่กอบกุมมือเรียวให้ขยับปรนเปรอแก่นกายร้อน
“อ่า....ซองมิน.....เร็วอีกนิสิ” คยูฮยอนครางเสียงสั่น มือมือเล็กเริ่มขยับเอง ปรนเปรอเขาจนเติมเต็ม
“อ๊า....คยู” มือหนาเริ่มกอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างบางขยับรูดไปมาอีกครั้ง จนสะโพกมนบดเบียดเข้าหามือใหญ่
“อ่า..ซองมิน...จะถึงแล้ว..อึก...ฮ่า!” แก่นกายใหญ่กระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นออกมาเต็มมือเรียว
มือหนาขยับเร็วรูดแก่นกายบาง จนสะโพกมนเกร็งกระตุก ใบหน้าหวานเชิดขึ้นสูง กรีดร้องเสียงดังเมื่อถึงสวรรค์
“อ๊า!!!!!!!” ใบหน้าหวานซุกลงกับไหล่กว้างอย่างหมดแรง
“สุดยอดเลยซองมิน...” ริมฝีปากหนาจูบเบาๆที่แก้มเนียมอย่างรักใคร่
คนรักของเขาเร่าร้อนเหลือเกิน .... นายทำให้ชั้นหลงนายมากขึ้นอีกแล้ว ลีซองมิน
TBC…
กลับไปคอมเม้นท์ด้วย! คลิกที่นี่
| ncch.2-7.rar |
