NC PLUS OF Ch.2 - ยิ่งเกลียด..ก็ยิ่งรัก (Kyu,Min) ตอนที่16
“อื้อออ!! !”
คยูฮยอนคว้าเอวบางเข้ามาประชิดตัว ริมฝีปากหนากดปิดปากบางอย่างโหยหา
....นายอย่าพูดจาดูถูกชั้นแบบนี้เลย ขอร้องล่ะ....
มือเรียวทุบอกแร่งของร่างสูงอย่างแรง แต่ยิ่งทุบก็เหมือนแรงของร่างสูงจะยิ่งถาโถมเข้ามาใส่จนต้านทานไม่อยู่ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่แผ่นหลังบางนอนราบไปกับเตียงนอนสีขาวนวล ริมฝีปากหนาเก็บเกี่ยวความหวานจากโพรงปากของร่างบางอย่างไม่รู้จักพอ ร่างบางขัดขืนสุดกำลัง แต่ข้อมือเรียวกลับถูกรวบเอาไว้เหนือศีรษะ
ลิ้นร้อนส่งไปตวัดลิ้นเล็กขัดขืนนั้นอย่างช้าๆ แต่ลิ้นบางกลับไม่ตอบโต้พร้อมๆกับที่ฟันคมขบไปที่ลิ้นหนาอย่างแรง
“โอ๊ยยย”
คยูฮยอนปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ เลือดสีแดงไหลเต็มโพรงปากหนา ขณะที่มุมปากของร่างบางก็มีเลือดของร่างสูงติดอยู่เช่นกัน
คยูฮยอนใช้ฝ่ามือหนารองเลือดที่ไหลออกจากปากของตัวเองด้วยความเจ็บปวด ตาคมมองใบหน้าของซองมินด้วยอารมณ์หลากหลาย ทั้งตกใจ ทั้งเสียใจ ทั้งโมโห
“นายไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับชั้นอีก นายมันน่าขยะแขยงเต็มที โจคยูฮยอน”
ซองมินปาดคราบเลือดที่มุมปากของตัวเองออกด้วยทาทางขยะแขยง
“ทำไมซองมิน...นายลืมเรื่องระหว่างเราไปหมดแล้วหรอ” มือหนาปาดเลือดที่ไหลออกจากปากตัวเอง จนแก้มสากมีรอยเลือดเป็นทางยาว
ซองมินสแยะยิ้มเย็นลุกขึ้นจากที่นอน ยืนมองร่างสูงด้วยสีหน้าเฉยชา
“คนอย่างนาย ไม่คู่ควรกับความทรงจำของชั้นหรอก นายมันก็แค่ผู้ชายขายตัว!”
ร่างบางหันหลังให้คยูฮยอน แต่ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดเหยียดหยามศักดิ์ศรีนั้น มือหนาก็คว้าหมับที่เอวบาง เหวี่ยงร่างของซองมินลงบนที่นอน ก่อนจะขึ้นทาบทับทันที
“ปล่อยนะ! ชั้นบอกให้นายปล่อย! !!”
ร่างบางดิ้นสุดกำลังแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของคนที่อยู่ข้างบนได้เลยแม้แต่น้อย มือหนากระชากเสื้อตัวบางออกจนเห็นผิวขาวนวลที่ไม่ได้สัมผัสมานาน
“คยูฮยอน...ถ้านายแตะต้องชั้นแม้แต่ปลายเล็บ ล่ะก็ ชั้นสาบานว่าจะเกลียดนายไปตลอดชีวิต”
ซองมินกัดฟันพูดหันหน้าหนีริมฝีปากหนาที่พรมจูบบนซอกคอขาวจนเกิดรอยแดงไปทั่ว ร่างสูงชะงักการกระทำ มองใบหน้าหวานที่มองเขาด้วยความเกลียดชัง
“ถึงชั้นไม่ทำอะไรนาย...นายก็เกลียดชั้นอยู่ดี”
พูดจบลิ้นหนาก็ดุนดันติ่งไตสีสวยอย่างแรง ใบหน้าหวานส่ายไปมาอย่างเก็บอารมณ์ ร่างกายห่างหายจากสัมผัสแบบนี้มานาน มันช่างซื่อตรงกับความรู้สึกจนน่าอายเหลือเกิน ทั้งอาย ... ทั้งเกลียด
“ปล่อยนะ!!! ไม่!”
กางเกงในตัวบางถูกถกลงไปกองที่ข้อเท้าเรียว พร้อมกับมือหนาที่กอบกุ่มแก่นกายบางที่ร้อนระริกที่หน้าท้องขาว
“ตัวของนายมันบอกให้ชั้นทำมากกว่านี้ต่างหาก” เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูขาว ลิ้นหนาตวัดเลียติ่งหูเล็กที่มีต่างหูจิ๋วใส่อยู่
“ฮึก..” ร่างบางกลั้นเสียงครางของตัวเองเมื่อมือหนาเริ่มปรนเปรอแก่นกายบางอย่างเร่าร้อน
ร่างบางเชิดใบหน้าหวานขึ้นด้วยความเสียซ่าน
“ชั้นคิดถึงนาย...”
“ไม่! !ปล่อย อึก...ฮึก อะ” มือหนาลุกล้ำไปที่ช่องทางสีหวานที่เกร็งขืนนิ้วมือยาวที่กำลังดุนดันเข้าไปภายใน
“ร้องออกมาสิ....จะกลั้นไว้ทำไม”
พูดจบนิ้วมือยาวก็ดันแทรกเข้าไปในช่องทางคับแคบ ที่ตอดรับนิ้วมือของเขาเป็นจังหวะ เพราะความเสียวซ่าน
“ไม่!!!!!!!!ชั้นเกลียดนาย เกลียดยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ ได้ยินมั้ย อ๊า!!!!!”
คยูฮยอนไม่อดทนฟังคำพูดอันแสนเจ็บปวดใดๆต่อไป แก่นกายหนาดันเข้าไปที่ช่องทางสีหวานอย่างแรง โดยที่ไม่ได้เตรียมพร้อมล่วงหน้า
“ยิ่งนายเกลียดชั้นมากเท่าไหร่...ชั้นก็จะยิ่งรักนายมากเท่านั้น จำไว้ อ่า..”
สะโพกหนากระแทกแก่นกายใหญ่อย่างแรง ร่างสูงขยับตัวไปตามความต้องการของตัวเอง ขณะที่ตาเรียวของร่างบางมองใบหน้าคมอย่างเคียดแค้น
“เกลียด...”
ชั้นเกลียดตัวเองที่ถูกนายทำ เกลียดร่างกายนี้ เกลียดนายที่สุด โจคยูฮยอน
“ฮึก..”
สะโพกบางเกร็งกระตุก เมื่อมือหนาเร่งจังหวะรูดขึ้นลงที่แก่นกายบาง น้ำสีขาวขุ่นซึมออกจากส่วนปลายสีสวยของร่างบาง
ฟันคมขบริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงคราวหวิวของตนด้วยความทรมาน สะโพกหนากระแทกแก่นกายใหญ่ลงบนช่องทางอีกครั้ง ก่อนจะปลดปล่อยออกมาภายในร่างบาง
น้ำสีขาวขุ่นทะลักไหลเยิ้มออกจากช่องทางที่ยังมีแก่นกายร้อนคาอยู่
“อย่าโกหกตัวเองเลย ซองมิน ...” มือหนารูดแก่นกายบางเร่งจังหวะขยับเร็วขึ้นเมื่อสะโพกมนเกร็งแอ่นขึ้นมาเพราะใกล้ถึงจุดสูงสุดเต็มที
นิ้วเรียวจิกลงบนที่นอนระบายความเสียวซ่านเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มหน้าท้องแบนราบที่กระเพื่อมขึ้นลงด้วยความกระสัน
ช่องทางคับแคบตอดรัดแก่นกายหนาของร่างสูงตามจังหวะเกร็งกระตุก
“อ่า....” แก่นกายหนาเริ่มขยับอีกครั้งด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นมาเป็นครั้งที่สอง
ซองมินฝืนสะโพกของตนหนีแก่นกายหนาทันที
“อย่าคิดว่าชั้นจะปล่อยนายไปง่ายๆ...” มือหนากระชากสะโพกบางเข้ามาจนแก่นกายที่คาทิ้งไว้จมมิดจนสุดทาง
“อึก..........ไม่!ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ อ๊า!!!!!!!!!”
TBC...
| ncch.2-16.rar |
