Sorry,Please Don't Cry. (NC ฉากที่1)

ดงแฮรู้สึกว่ามีอะไรหนักๆมาทับร่างของตัวเองเอาไว้ในความมืดก่อนที่ร่างของดงแฮจะอยู่ในอาการตกใจอย่างแรงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนของฮยอกแจ ไวเท่าความคิดดงแฮรู้สึกว่า ร่างที่ทับอยู่ข้างบนนั้นกำลังพรมจูบไปที่ซอกคอ แล้วมือใหญ่ก็เริ่มสอดเข้าไปใต้ชุดนอนของดงแฮแล้วเริ่มสัมผัสไปทั่ว ดงแฮรู้สึกได้ถึงสิ่งที่ตื่นตัวของคนข้างบน ทำให้ดงแฮพยายามที่จะผลักร่างนั้นออก แต่ก็ไม่ได้ผลเมื่อเรี่ยวแรงของดงแฮกำลังจะหมดลงด้วยความรู้สึกที่โอนอ่อนตามไปกับการกระทำ

“ฮยอกแจ....อ๊ะ..อย่า..หยุด...หยุดก่อน” ดงแฮกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นเพราะกำลังกั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้

“อย่าหยุดหรอ” เสียงคุ้นหูของฮยอกแจดังขึ้นข้างๆหูของดงแฮ

“ไม่ชะ..อุ๊บ”  ดงแฮเปิดปากโต้ตอบแต่กลับถูกจูบร้อนแรงเข้ามาแทนที่ ลิ้นร้อนดุนดันอย่างรุกล้ำเข้ามาภายในปากของดงแฮ ขณะที่ลิ้นเล็กก็พยายามจะดันสิ่งแปลกปลอม ออกจากปาก แต่ก็สู้แรงไม่ได้เมื่อดงแฮรู้สึกถึงรสเฝื่อนของเลือดที่ซึมออกมาจากริมฝีปากที่ถูกจูบอย่างแรง ดงแฮตกใจและแน่นิ่งไปเมื่อรู้ได้ว่าสัมผัสที่ฮยอกแจกำลังให้นั้นไม่ได้มีความนุ่มนวลเอาซะเลย น้ำตาของดงแฮเริ่มซึมออกมา และแรงขัดขืนของดงแฮก็หายไป

จูบของฮยอกแจชะงักเพราะดงแฮหยุดขัดขืน

“ดงแฮ..ลีดงแฮ” เสียงของฮยอกแจเรียกดงแฮที่หลับตาแน่นอยู่ ฮยอกแจเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียงสีส้มสลัวทำให้มองเห็นร่างขาวนวลของดงแฮที่ชุดนอนหลุดลุ่ย ตามตัวมีรอยแดงๆเต็มไปหมดที่สำคัญตอนนี้ร่างของดงแฮกำลังสะอื้นอยู่เงียบๆ มือทั้งสองข้างก็กำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น

“ดงแฮ...” ฮยอกแจอุทานขึ้นมาเบาๆก่อนจะคว้าเอาเสื้อของดงแฮแล้วติดกระดุมที่ถูกถอดเข้าไปตามเดิม

“ดงแฮ..ขอโทษ” ฮยอกแจลุกออกจากตัวดงแฮทำให้ดงแฮค่อยๆลืมตาขึ้นมาพบกับใบหน้าสำนึกผิดของฮยอกแจ

“ขอโทษนะ..ขอโทษ” ฮยอกแจก้มหน้านิ่งอยู่บนเตียงดงแฮค่อยๆพยุงตังเองลุกขึ้นนั่งด้วยหัวใจที่เต้นแรง

“ทำไม..ทำไมนายถึงทำแบบนี้หล่ะ” ดงแฮกลั้นใจถามฮยอกแจ

“...” ฮยอกแจเงียบไม่ตอบคำถาม

“หรือว่า..จูบนั่น” ดงแฮทำตาโตเมื่อนึกถึงจูบป้อนยาของตนเองเป็นใครถ้าโดนจูบแบบนั้นเข้าไปแล้วไม่เกิดอารมณ์ก็ให้รู้ไป

“นายไม่ต้องขอโทษหรอก..ชั้นต่างหากที่ทำอะไรไม่คิดไปจูบนายก่อน”

“.....”  ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมาสบตาดงแฮ

“นอนพักเถอะนะ..ชั้นไปหล่ะ” ดงแฮดันตัวเองลุกขึ้นแต่กลับถูกฮยอกแจจับมือเอาไว้

“ดงแฮ..ช่วยชั้นได้มั้ย”

“นาย...หมายความว่ายังไง”

“ชั้นไม่ไหวแล้ว..ถ้านายไม่โกรธ..ช่วยชั้นทีได้มั้ย” ฮยอกแจลุกขึ้นยืนแล้วหันหน้าเขาหาร่างของดงแฮ

“อืม..” ดงแฮตอบรับเบาๆก่อนจะรับจูบของฮยอกแจ ริ้นร้อนค่อยๆถูกส่งเข้ามาเหมือนขออนุญาตและดงแฮก็ยอมเปิดปากรับจูบที่นุ่มนวลของฮยอกแจ ก่อนจะหยอกล้อเล่นกับลิ้นร้อนและจูบตอบกลับไปเป็นระยะ

ฮยอกแจถอดเสื้อของตัวเองออกจะดันเอนกายของดงแฮลงบนเตียงนอนแล้วเริ่มซุกไซ้หาความหอมหวานจากลำคอที่มีรอยฝากเอาไว้ก่อนหน้านี้ แล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อนอนของดงแฮออก ฮยอกแจย้ายจูบจากซอกคอไปยังหน้าอกก่อนจะใช้ลิ้นดุนดูดติ่งไตสีอ่อนที่แข็งขืนรับสัมผัส แล้วไล่พรมจูบลงมาถึงหน้าท้องที่กระเพื่อมขึ้นลงด้วยอาการหอบรับสัมผัสของดงแฮ

“อ๊า...ฮยอกแจ..” ดงแฮจิกผมของฮยอกแจเอาไว้แน่นเมื่อลิ้นร้อนลากผ่านท้องน้อยให้ความรู้สึกเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก กางเกงนอนขายาวของดงแฮถูกรูดลงไปไว้ปลายเตียงเหลือเพียงกางเกงในสีขาวบางเบาที่ดงแฮสวมอยู่อย่างเดียว ฮยอกแจไม่รอช้า ใช้มือสัมผัสสิ่งที่ตื่นตัวของดงแฮจากภายนอกกางเกงในตัวเล็กจนร่างบางแอ่นกายเร่ารับสัมผัส

“ช่วยผมที..” ดงแฮพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

ฮยอกแจค่อยๆถอดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของดงแฮออกเผยให้เห็นท่อนเนื้อแข็งขืนของดงแฮที่เริ่มมีบางอย่างซึมออกมาจากส่วนปลาย ฮยอกแจอ้าปากรับสิ่งนั้นเข้าไปก่อนจะใช้ลิ้นไล้วนไปทั่วแก่นกาย แล้วค่อยๆขยับหัวขึ้นลง

“อ๊า..อ๊า...ฮยอกแจ..เร็วอีก” ดงแฮแอ่นตัวด้วยความเสียวซ่าน ฮยอกแจเร่งจังหวะขึ้นลงจนน้ำสีขาวข้นของดงแฮถูกปลดปล่อยเข้ามาในปากของฮยอกแจ

ฮยอกแจผละออกมาจากช่องขาขึ้นมาประกบจูบกับดงแฮ ถ่ายเทน้ำสีขาวข้นรสหวานเฝื่อนให้ดงแฮได้ชิม

“แฮ่ก..” ดงแฮหอบก่อนจะตวัดสายตามองสิ่งที่ตื่นตัวของฮยอกแจที่ยังไม่ถูกปลดปล่อยแถมยังถูกซ่อนไว้ภายใต้กางเกงยีนดูน่าอึดอัด

“ดงแฮ...ไหวมั้ย” ฮยอกแจค่อยๆถอดเข็มขัดของตัวเองออกมองดงแฮในร่างเปลือยเปล่าด้วยสายตาร้อนแรง

“ฮยอกแจ..” ดงแฮอุทานเบาๆเมื่อรับรู้ได้ว่าตนเองจะต้องได้รับความเจ็บปวดทางช่วงล่างอีกไม่นานนี้

“หวังว่านายจะผ่อนคลายนะ”       ฮยอกแจจัดการถอดอาภารณ์ชิ้นสุดท้ายของตัวเองออกก่อนจะเริ่มทาบทับไปที่ร่างของดงแฮอีกครั้งฮยอกแจจูบที่ริมฝีปากของดงแฮความหาความหอมหวานและชิมริมฝีปากอวบอิ่มอย่างนุ่มนวล ดงแฮรับรู้ได้ถึงอาการตึงของช่วงล่างของฮยอกแจ

“ฮยอกแจนายไม่ไหวแล้วใช่ไหม...ทำเลยสิ” ดงแฮเอื้อมมือของตัวเองไปกุมสิ่งนั้นของฮยอกแจ ฮยอกแจสะดุ้งกับสัมผัสของดงแฮเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วมือของตัวเองเปิกช่องทางสีสวยของดงแฮจาก1นิ้วเป็นสอง

“เจ็บ..ฮยอกแจเจ็บ!” ดงแฮขืนตัวเมื่อนิ้วที่สามของฮยอกแจพยายามจะเข้าไป

“ผ่อนคลายนะดงแฮ” ฮยอกแจพยายามจะเข้าไปอีกนิ้ว

“เจ็บ..ไม่เอาฮยอกแจ..โอ๊ย..ฮึก” ฮยอกแจตกใจที่ดงแฮสะอื้นขึ้นมาจึงถอนนิ้วออกแล้วเลื่อนใบหน้าใบยังช่องทางของดงแฮที่ถูกเปิดเพียงเล็กน้อย พรมจูบลงไปตรงช่องทางสีหวานเพื่อให้น้ำลายเป็นตัวช่วยหล่อลื่น

“อึก..ฮยอกแจ..อ๊า” ฮยอกแจจูบหนักหน่วงไปที่ช่องทางสีอ่อนมือหนาก็รูดส่วนอ่อนไหวของดงแฮขึ้นลงตามจังหวะ เมื่อดงแฮรู้สึกผ่อนคลายฮยอกแจก็สอดนิ้วเข้าไปอีกครั้งหนึ่ง

“อ๊ะ..เจ็บ” ดงแฮจิกแผ่นหลังของฮยอกแจเอาไว้ทันทีที่นิ้วที่4ของฮยอกแจจมหายเข้าไปส่วนที่แข็งขึงและร้อนผ่าวของฮยอกแจก็ถูกดันเข้าไปในช่องทางที่ถูกเปิด

“อ๊า...เจ็บ..ฮือ..เจ็บ..ฮยอกแจ..พอเถอะ” ดงแฮปล่อยให้น้ำตาของตัวเองไหลออกมาขณะที่ชิ่งทางด้านล่างชาหนึบไปหมด เลือดค่อยๆซึมออกมาจากแผลฉีกขาด ฮยอกแจจับให้ดงแฮมาอยู่ข้างบนก่อนจะประกบจูบปลอบประโลมให้กับดงแฮ

“ดงแฮทำให้ผมเถอะ....จะได้ไม่เจ็บ”  ดงแฮได้ยินเสียงกระซิบข้างๆหูก็ค่อยๆฝืนตัวเองขยับตัวขึ้นช้าๆ ก่อนจะกดตัวเองลงไปอีกครั้ง จนเริ่มรู้สึกได้ถึงความเสียวซ่านและอารมณ์ของตัวเองที่พุ่งพล่านอีกครั้ง

“อา...ดงแฮ..เร็วอีกสิ” ฮยอกแจจับสะโพกของดงแฮให้ขยับขึ้นลงอีกครั้งและดันแก่นกายของตัวเองเข้าไปจนสุด

“อ๊ะ..อ๊า..ซี้ดด” ดงแฮสั่นเมื่อแก่นกายที่เข้าไปลึกนั้นสัมผัสกับปุ่มอ่อนไหวสร้างความเสียวซ่านให้กับดงแฮ

ฮยอกแจจับเอวบางให้เคลื่อนไหวเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่ไหวแล้ว...ดงแฮ..” ฮยอกแจพูดขึ้นก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวร้อนๆเข้ามาในตัวดงแฮ และร่างบางก็ปลดปล่อยอีกเป็นครั้งที่สอง

“แฮ่ก...” ดงแฮกับฮยอกแจหอบหายใจรุนแรงดงแฮซบหน้าลงไปกับอกของฮยอกแจที่หัวใจยังคงเต้นแรงอยู่ โดยที่แก่นกายของฮยอกแจยังคงถูกใส่ไว้ในตัวของดงแฮ

“ดงแฮ...จะเอาออกมั้ย” ฮยอกแจสะกิดร่างของดงแฮที่นอนแน่นิ่งอยู่บนอกของฮยอกแจ

“ฮื่อ” ดงแฮค่อยๆขยับตัวเองออก

“ซี้ด” ฮยอกแจรู้สึกดีเมื่อดงแฮขยับตัวแต่ก่อนที่ฮยอกแจน้อยจะหลุดออกมาฮยอกแจกลับกดสะโพกของดงแฮลงมาอีกครั้ง

“อ๊า..ฮยอกแจ..”